หลาย ๆ คน กำลังเป็นกัน กับการตั้งคำถามที่ว่า ทำไมเราไม่ร ว ยสักที
นั่นเป็นเพราะนิสัยในการใช้เ งิ น การใช้ชีวิตเป็นหลัก หล า ยคน เวลาที่เ งิ นเดือนออ ก
ได้เ งิ น มา ก็เอาไป ซื้ อ ของที่อ ย า ก ได้ทันที เรื่องเก็บเอาไว้ทีหลัง
ขอให้ได้ใช้เ งิ นก่อน ซื้ อ ความสุขความสบายก่อนเสมอ
นิสัยเหล่านี้แหละ ที่ทำให้คุณไม่ร ว ยสักที ยิ่งได้มาเยอะ ยิ่งจ่ายไปเยอะ
สำหรับ ค น ร ว ย เขาจะ ซื้ อ ของแพง ๆ ก็ต่อเมื่อ เขาร ว ย และมีเ งิ นเหลือมากพอ
สำหรับ ค น จ น จะ ซื้ อ ของแพง ทั้งๆที่ไม่เหลือเ งิ นไว้ให้เก็บด้วยซ้ำ
สำหรับ ค น ร ว ย จะรีบสร้างธุรกิจ มีกิจการเป็นของตัวเอง ใช้เ งิ นต่อยอ ด
คนร ว ย มองหาโอกาสที่จะทำให้ธุรกิจเติบโต มีเ งิ นเหลือเฟือค่อยใช้จ่ายฟุ่มเฟือย
สำหรับ ค น จ น สร้างแต่ห นี้สิน มองไปทางไหนก็เจอแต่เจ้าห นี้ คน จ น ร า ยได้
ก็ยังมีเท่าเดิม แต่หาร า ยจ่ายเพิ่มมากขึ้นทุ กวัน ไม่ใช่ว่าผมไม่เข้าใจ
แต่เมื่อก่อนผมก็เคยเป็นแบบนี้ ได้เ งิ น มา ขอให้ได้ใช้ก่อน
แต่หลัง ๆ มานี้ ผมเริ่มเข้าใจ และรู้ว่าควรจะทำยังไงกับเ งิ น ควรใช้จ่ายไปกับอะไร
เมื่อผมฉลาดมากพอ รู้เท่าทันความ อ ย า ก ของตัวเอง ผมก็คิดได้ว่าควรใช้ชีวิตยังไงต่อ ดี
ถ้าคุณยังอ ย า ก จะนั่งทำงาน คอยให้คนอื่นชี้นิ้วสั่ง จนถึงอายุ 50-60 คุณก็ทำไปเถอะ
ไม่ต้องเปลี่ยนแปลง ไม่ต้องคิดก่อนจะใช้ อ ย า ก ได้อะไร ซื้ อ เลย ไม่ต้องเชื่อผมก็ได้
มาถึงตอนนี้ ตอนที่ผมมีเ งิ น มากพอที่จะ ซื้ อ รถหรูร า ค าหลักสิบล้าน ผมก็ไม่ ซื้ อ ไม่ทำมัน
ถึงแม้ว่าความจริงแล้วผมจะ อ ย า ก ได้มัน มาก
แต่ผมคิดว่า มัน มีอ ย่ างอื่นที่จำเป็นต้องทำก่อนแนวโน้มของคนที่มีแววว่า จ ะ จ น ล ง
คือนิสัยที่ว่า ได้เ งิ น มาปุ๊บ ก็ ซื้ อ ของที่ อ ย า ก ได้ปั๊บ
ลองดูสิ เวลาที่ได้โบนัสสิ้นปีมา ปีละ 5-6 หมื่น ใช้ไปกับอะไรหมด ทำไมไม่เหลือเก็บสักที
แล้วปีต่อไป ก็ต้องไปนั่งทำงานงก ๆ ให้คนอื่นชี้นิ้วสั่งเหมือนเดิม วนไปทุ กปี นิสัยอีกอ ย่ างของคน
ที่มีแววว่าจะจน ก็คือ การใช้ข้ ออ้างที่ว่า ทนทำงานเหนื่อยมาทั้งปี ก็ต้อง ซื้ อ ของขวัญให้ตัวเอง บ้ า ง
แต่เคยนับ บ้ า ง ไหมว่าในปีนึง ให้ของขวัญตัวเองไปกี่รอบแล้ว
แต่ละปี ได้โบนัสมา 5-6 หมื่น เอาไป ซื้ อ โทรศัพท์รุ่นใหม่ หมดไป 30,000 เอาไปเลี้ยงฉลอง ไปเที่ยว
หมดไปอีก 10,000 เปลี่ยนรองเท้าคู่ใหม่ 5,000 กระเป๋าคอลเลคชั่นใหม่
อีก 10,000 เ งิ นหมดพอ ดีคนส่วนใหญ่ในสังคม ชอบเข้าใจผิ ด กับคำว่า ร า ง วั ล ชี วิ ต
ถ้าไม่ได้มีเ งิ นเหลือเฟือมากพอ
อ ย่ าไปฝืนทำแบบนี้ เ พ ร า ะไม่ว่าผ่ านไปกี่ปี ก็ยังจนแล้วจนอีก พากันหมดไปเท่าไหร่แล้ว
กับคำพูดที่ว่า เหนื่อยมาทั้งปีแล้ว ขอให้รางวัลกับตัวเอง บ้ า ง แล้วสุดท้าย
ก็มานั่งตั้งคำถามกับตัวเองทำไมถึงไม่ร ว ยเหมือนคนอื่นสักที แล้วตอนนี้คุณรู้หรือยัง
ว่ามันเป็นเ พ ร า ะอะไร ทำไมคุณยังอยู่ที่เดิม
ทั้ง ๆ ที่คนอื่นที่เขาเริ่มต้น มาพร้อมคุณ แต่ตอนนี้เขากลับไปได้ไกลกว่าคุณซะแล้ว อ ย่ านั่งรอให้โอกาสมาหา
แต่จงออ กไปหาโอกาสด้วยตัวเอง ถ้าหาโอกาสไม่ได้ ก็สร้างมันขึ้น มาเอง ด้วยสองมือ กับหนึ่ง ส ม อ ง ที่คุณมีนั่นแหละ
