เป็นบทความที่ให้แง่คิดการใช้ชีวิต อยู่บนความพอเพียง รู้จักประมาณตนทำให้เรา
ไม่ต้องกู้ห นี้ยืมสิน คนจนแค่ขยันหาก็รว ยได้ บางคนร วยแล้วลืมตัวไม่รู้ว่าพื้นฐานตัวเอง
เคยเป็นแบบไหนอย่ าลืมนะว่าร วยได้ก็ต้องจนได้
เหมือนกันไม่มีใครโ ชคดีตลอดไปวันนี้ขอแ ชร์โพสต์เตื อนสติ ร วยแล้วอย่ าทะนงและลืมตัว
ชีวิตมีขึ้นมีลงอย่ าดูถู กใคร
บทเรียนชีวิตจากเรื่องจริงที่เตื อนใจเราว่า รว ยแล้วอย่ าทะนงและลืมตัวลำบากตอนแ ก่น่าอนาถใจ
ที่สุดมีอดีตเจ้าของที่ดินมากกว่า 500 ไร่ท่านหนึ่งเล่าให้ฟังว่าเมื่อก่อนผมมีที่ดิน 500 ไร่รวม ๆ
กันทุ กเขตของกรุงเทพ
และเมืองใหญ่ ๆ ทั่วประเทศ ตอนนั้นเมื่อ 30 ปีที่แล้วผมพกเงิ นในกระเป๋ากินเหล้ าครั้งละแสน
ทำมาค้าขายไม้ได้เงิ นดีจริง ๆ ลูก ๆ ผมส่งเรียนเมืองนอกหมดไม่ต้องทำงานเรียนอย่ างเดียว
เมียผมชอบเล่นหุ้น ๆ ก็ขึ้นเอา ๆ เรามีเงิ นสดหลายร้อยล้าน
มีญาติผมคนหนึ่งเดื อดร้อนมายืมเ งินผม ผมด่าเขาซะไม่มีชิ้นดีแต่ก็ให้เ งินไปนะแสนนึงแล้วบอกเขาว่า
ไม่ต้องมาหากูอีกนะ กูให้ทาน เขารับเงิ นพร้อมน้ำตา ตอนนั้นผมไม่รู้หรอกว่าเขาจะรู้สึกยังไง
ปีต้มยำกุ้งผมไม่สะดุ้ง
แต่ปีน้ำท่วมน้ำพัดทุ กอย่ างไปจากชีวิตผมจริง ๆ เมื่อผมคิดการใหญ่ตั้งโรงงานอะไหล่ที่อยุธย า
ไม่ได้ทำไม้แล้ว รถผม 19 คัน บ้านอีก 5 หลัง ที่ดินทั้งหมดและเงิ นสดที่เคยมีแฟนผมเล่นหุ้นเจ๊ง
ไปสี่ร้อยกว่าล้าน
ลูก ๆ ทำธุรกิจก็หมดตัวข าดทุนย่อยยับภายใน 2 ปีสิ่งที่ผมมีมันหายไปเหลือไว้เพียงห นี้สินสองร้อยกว่าล้าน
ปัจจุบันผมคือคนหมดตัว เช่าห้องแถวอยู่พอได้ขายก๋วยเตี๋ยวประทังชีวิตรอความ จากไป ไปวัน ๆ
เมียผมก็ไม่มีกระจิต กระใจทำอะไรลูก ๆ ผมไม่เคยเห็นหน้า ตอนนี้ผมอายุ 76 ผมต้องยกหม้อก๋วยเตี๋ยว
ล้างจาน ทุ กวันนี้ผมปลงได้แล้วนะ ผมมาลำบากตอนแ ก่เงิ นค่าเช่าห้องนี้ผมไปยืมกับคนที่ผมเคยด่าเขา
แล้วให้เขาไปแสนนึง
ลูกเขายื่นเงิ นให้ผมแสนห้าแล้วบอกผมว่า..พ่อผมบากหน้าไปยืมเงิ นคุณลุง เพราะตอนนั้นผม
เข้าโรงพย าบาล ผ่ า ตัดสม อง พ่อนั่งร้องไห้ คุณลุงด่าแล้วโยนเงิ นให้เหมือนหมาลุงบอกว่าจะตีพ่อ
พ่อก็ยอม เพราะชีวิตลูกมีค่ามากกว่าสิ่งใด ต่อให้
ร่ างกายและจิตใจพ่อก็ยอม ถ้ามีเ งินจะให้คืนคุณลุง แสนนี้ผมคืนห้าหมื่นคือด อ กเบี้ย เราไม่มีห นี้บุญคุณกัน
แต่ถ้าคุณลุงลำบากคุณลุงมายืมกับผม ๆ จะให้กู้ ผมจะไม่ด่าคุณลุงเหมือนที่คุณลุงด่าพ่อผม จริง ๆ
ถ้าไม่มีเงิ นคุณลุงผมคง จากไป แล้ว
แต่ถ้าพ่อผมไม่อดทนเพื่อแลกชีวิตผม ผมก็จากไป ผมทำตามที่พ่อบอกแล้ว ลูกพ่อดูแลพ่อ
ส่วนลูกคุณลุงผมไม่รู้ ก ร ร ม ของใครของมัน ผมเดินร้องไห้มาถึงบ้านเอาเ งินจ่ายค่าเช่าห้องแถว
ลงทุนมีเงิ นเก็บไว้ 30,000 บาท และผมเข้าใจความรู้สึกของคำว่า
ก ร ร ม นั้นตามสนอง หลานไม่ได้ ด่ า ผม แต่หลานพูดความจริง เพียงแต่ผมรับความจริงไม่ได้
แต่ตอนนี้ผมมีความสุขดีนะ พ ระ แม่ชี ขอทาน มากินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านผม ผมไม่คิดเงิ น ตอนผมมีเยอะ ๆ
ผมเบื่อคนบอกบุญ ผมหลอกเขาว่านับถือคริสต์ ผมไม่เคยทำบุญ ผมเที่ยว ผมกิน ผมมีผู้หญิง
ตอนนี้ผมหมดตัวมีห นี้สิน สิ้นเพื่อน ไร้ลูก ผมถึงได้ฟังธรรมะ เข้าวัดเป็น รู้จักทาน อีกหน่อยก็คงจากไป
ผมห่วงแค่เมียผม ผมภาวนาให้เมียผม จากไป ก่อนผม เพราะถ้าผมไปก่อนเมียผม
ผมจะจากไปตาไม่หลับ ไม่ต้องถามว่าร้านอยู่แถวไหนเพราะจะไม่บอก เก็บเรื่องราวมาให้อ่ า น
คนอ่ า นจบได้กำไร คนขี้เกียจอ่ า นก็คงพลาดโอกาส กำลังใจจากคุณตาที่ให้มา
ไม่มีคำว่าอด จากไป สำหรับคนขยัน
ไม่มีการปลงต กถ้าไม่เคยสูงสุดแล้วมาต่ำสุด เรื่องนี้สอนใจได้ดีเหลือเกิน
ถือว่าเป็นการสอนใจสำหรับใครหลาย ๆ คนที่ทะนงตนและลืมตัว ใช้เพื่อเตื อนใจตัวเองนะครับ
ขอบคุณที่มา : 108resources
